No tak, co tu dużo gadać...świetny

Pozdrawiam

Bardzo
Bardzo dziękuję

Pozdrawiam serdecznie

piękne!

tylko pokazywać innym i zachwalać.
gratuluję.

Rafał, bardzo Ci dziękuję. Musze zatem bardzo uważać co piszę;)

pozdrawiam

U mnie zadzwieczaly inne nuty przy tym tekście. ...jak zwykle Imre dociera do takich pokładów ze ciarki po plecach chodzą.... bardzo mi sie podoba

Dziękuję pięknie dziewczyny za zatrzymanie się i refleksje...

oj...dawno to przymierzanie było ale ostatnio znów sobie przypominam. tym razem córka mierzy się z naszymi butami;)


pozdrawiam serdecznie

Musiałam wrócić, bo z wrażenia zapomniałam kliknąć w kółeczko.
:)

Dla mnie super, zaskakujące, takie
dwuwymiarowe -
z jednej strony
strugi deszczu, pewnie głębokie kałuże
a tu proszę, zaskoczenie totalne -
powroty do lat sprzed lat -
Myślę, że każdy w dzieciństwie przymierzał buty rodzica (syn – ojca, córka – mamy) . Ja np. wkładałam jej szpilki, stopa (właśnie jak piszesz) tonęła :)
Jestem pod pozytywnym pięknym wrażeniem – kilka słów a tyle emocji!
Daję wielkiego plusa – klikam na środkowe kółeczko.

Pozdrawiam serdecznie :)

Małe stopy w za dużych butach ojca, butach przeznaczonych do ciężkiej pracy. Małe chłopięce nogi i ręce mogą nie nadążać, mimo wszelkiego wysiłku.
Pozdrawiam :)

Dzięki Leszku... A do tego ciężkie od błota. Potem to błoto grubą skorupą odpada zawsze przed domem... no i trzeba sprzątać; )

Pozdrawiam