Poezja to niby świat niedopowiedzeń (nie do końca to prawdziwe), ale w tym przypadku, przydałoby się ten wers czymś zapić.

Chodziło mi bardziej o samo sformułowanie, jest niezręczne. Mogę to przyjąć jako skrót myślowy, ale niezgrabność pozostaje.

Macie rację. Poszłam tutaj w pewien rodzaj absurdu, co poniekąd wychwycił Aid.
Aid, na postawione przez Ciebie pytanie: co to znaczy, że się świat odsuwa? odpowiem; to znaczy, że zostajesz sam, stronisz od wszystkiego i wszystkich.
Chciałam tutaj przedstawić takie wpadanie ze skrajności w skrajność, stąd być może Leno odczucie braku spójności i kawałków, bo z ich wielu części składa się tu pod lir.
Rozchwiana emocjonalnie peelka od której odsuwa się świat (tak właśnie czuje, być może sama go od siebie oddala - to jest ten moment) nagle przytomnieje
uświadamiając sobie, że jest źródłem życia (rodzicielką) i to ona pragnie pocieszać niepocieszonego, wyobrażając sobie jak wtedy wyglądałby ich świat
"świat to my" i dalej nic poza. Znowu pewien rodzaj absurdu.
No ale skoro nie przekonałam to dalej bez sensu mówić, bo jak widać próba wariacji spalona. Trudno, ale dziękuję wszystkim za zatrzymanie i słowo.

Dobra końcówka, nawet bardzo dobra...

Pozdrawiam

myślę, że to tekst złożony trochę z kawałków. nie ma jednego wartkiego strumienia. napisałabym go na nowo, zabierając z niego zaledwie dwa lub trzy ładne wyrażenia. pozdrawiam :)

ciekawie rozwiązany tekst :)

Czytałem Twoje lepsze, ten jest taki jakiś, dla początkujących. Co to znaczy, że się świat odsuwa? Jeśli ta jutrzenka przywiera do czyichś ust, to już po ptokach, czyli na co tu czekać?

Tak, to moment zakochania, udana przerzutnia pomiędzy pierwszym i drugim wersem
Pozdrawiam