Dziękuję

No właśnie... widzę pewien obraz... rąk suchych twardych pomarszczonych...
nie to nie był staromiejski rynek a zwykły plac i on. Często prosi o kilka złotych... Na papieroski? Spytałem niedawno- uśmiechnął się, bardzo lekko a jednak... chciałem go jakoś uwiecznić.
Jego rynek pełny myśli, brukowany, z łuszczącymi się wargami, okna jeszcze w kwiatach choć mało zadbanych i dłonie- niczym połówki rzuconych orzechów...

Niech pozostanie takim jaki jest

Dziękuję

zapomniałam dodać, że obraz jest świetny! tylko zapis kuleje,

muszę przyznać, że trochę dziwne teksty. drugi lepszy wg mnie, jednak jakby zlepione z linijek.
np. w pierwszej dłonie wyglądają jak odcięte, same w sobie są elementem obrazka, a chyba nie o to chodziło. myślę nad tym, jak można to poprawić. nie wiem czy mi się uda.

staromiejski rynek
żebrak grzebie i grzebie
w łupinach orzechów

staromiejski rynek
pośród łupin orzechów
monety dla żebraka

Wymyśliłem takie nie-hIQ do tematu:
postawieni pod ścianą
idziemy na front
bóg patrzy okiem

/zło/

Pozdrawiam.

Pierwsza wersja bardziej mi pasuje, chociaż - jak mi się wydaje - jest mniej "hajkowa". Może dlatego się bardziej podoba?
Pozdrawiam.

Leszku Joasiu bardzo Wam dziękuję za opinię

Pozdrawiam

Dla mnie, zdecydowanie wersja nr 1.

Pozdrawiam

Wybieram drugie
Pozdrawiam

Dlatego zostawiam obie różne wersje.

Dziękuję za piękny komentarz i pozdrawiam :)

Lekko naciągać zasady... Tak gdzieś czytałam. Wersja pierwsza warta jest nadprogramowej sylaby. Staromiejski rynek stanowi tu kluczowe tło, na którym dłonie wyglądają jak na obrazie Van Gogha. Skorupy z orzechów też lepsze niż skorupki orzechów (sylab tyle samo). No i dłonie żebraka, w mianowniku, a nie w dalszym, końcowym przypadku. Dzięki temu są pierwszoplanowe.