Cytra, a jak mam pisać? Prozodyjnie? Barokowo? Nie bardzo rozumiem, ale dziękuję za komentarz.
Dziękuję wszystkim za zajrzenia - jest jak jest, może lepiej nie będzie.
Pozdrawiam

Spróbowałeś chodzić na głowie i chyba ci się udało. Pozdrawiam

Tu nie chodzi o odwrotność liczby tylko o odwrócenie procesu - nierealne, surrealistyczne, przenośne. Jeden podniesione do potęgi, choćby nieskończonej, daje zawsze jeden. Przechodząc z matematyki na metaforę poetycką mamy, że przy odwróceniu, z choćby nie wiem jak potężnej siły, zostaje jednostka. Samotna być może jednostka w walce z tą całą potęgą.

Ten tekst jest poprawiony? Bo mi sie bardziej podoba teraz...

No nie, odwrotnosc liczby cos tam jednak zmieni :-)

Przy denaturacie to już chyba jutra nie ma.
Zamysł jak w piosence Jamala: "rzucamy ścianą o groch..."

https://www.youtube.com/watch?v=TiinAVjPyRs

Skoro jeden do potęgi to zawsze jeden, to odwrotność niczego nie zmieni. Z jedynki żadna potęga nie urośnie.

Wódka denaturatu krzyczy. Łezka jagodzianki lub nalewki na kościach.
Przesączała przez skibkę chleba?

Niczemu się już nie dziwię, więc i ten tekst przyjmuję z dobrodziejstwem inwentarza
Pozdrawiam

Ciekawy tekst, pokrętny w swojej metaforyce, "papieros na końcu żaru" - oryginale.

Wódka denaturatu - mocno karkołomne

...ogólnie ok, ale muszę poniekąd Cytrze przyznać rację - trochę pogmatwałeś, Misiek. Bo co za dużo, to i ... no wiesz.
Podoba mi się końcówka, od "zrobię tak..."
...a odczytuję jak Imre

Pozdrowiska