lu*
tak jak kiedyś
umiem pięknie czekać
jak niepokorna ziemia
spięta mrozem
uśmiechnięta karbami zaoranej łąki
spokojnie umiem czekać
a tak pięknie
jakbym nie widziała
jakbym nie słyszała
jęku w ziemi
jęku w tobie
jęku w sobie
umiem tak pięknie
umiem
nie umiem
tak pięknie
Ilość odsłon: 2524
Komentarze
lu*
październik 09, 2018 19:39
Dzięki Imre!
(...e boś taki warciutki... :))
Ja w Twoim wieku...właśnie to robiłam. Tak jak mówię - :)))
imre
październik 09, 2018 10:54
Czuję się tu jakbym patrzył na wolno opadające liście- ciche i piękne.
I wiem że chociaż wiosną odrodzą się to nie będą tymi samymi.
Tylko że ja nie umiem nie umieć tak pięknie... tylko deszcz
Pozdrawiam
lu*
październik 08, 2018 22:15
Iśko! Serdecznie Ci dziękuję za te słowa!
iśka
październik 08, 2018 11:38
Niezwykłe jest to oczekiwanie,-"poezji smak"/pozdrawiam
lu*
październik 06, 2018 20:03
Dziękuję Joasiu za komentarz! Pozdrawiam serdecznie!
Joanna-d-m
październik 05, 2018 22:35
Wydaje się, że umiemy, że jesteśmy twardzi (wyszkoleni?) w czuwaniu, w czekaniu, ale nie do końca tak jest
niejednokrotnie
ta "spokojność" zabija nas szybko,
szybko - szybciej.
Pozdrawiam
lu*
październik 05, 2018 22:24
Dziękuję Wam serdecznie!
Ada
październik 05, 2018 22:02
lu*
Powiem tak: wszystkie powtórzenia, których użyłaś podkreślają stany uczuciowe peelki. Są więc usprawiedliwione. Na uwagę zasługuje czwarty wers - bardzo plastyczny. Pozdrawiam.
Żebrak grafoman
październik 05, 2018 21:27
Mnie się ta niepewność wydaje bardzo autentyczna:)
plus duża wrażliwość
Pozdrawiam
lu*
październik 05, 2018 21:13
Leszku, nie ma nic gorszego niż pewne "umiem", a przecież czasem czujemy, że tak to jest i nie może być inaczej :)
Dzięki za obecność pod pewnym, pełnym niepewności tekstem :)!