Dziękuję bardzo za obszerny, wnikliwy komentarz :) Eche, ech z tym pisaniem różnie bywa, dziękuję.

Lekko głodny poezji, wiersza, z apetytem na coś, co może być faktycznie godnym zainteresowania przepisem lub ironią o gorzkim smaku, zajrzałem do tekstu, nie sycąc się zbytnio.

Czy znaleźć można tutaj świeże rekwizyty, czy tylko pokryte pleśniom przemyślenia podmiotu lirycznego?

Pogląd, naiwny, chociaż ironiczny, dotyczący przymusu pisania, przedstawiony w sposób bezpośredni dosadny, bez zmysłowego humoru, czy błyskotliwej, ciętej metafory, odstręcza raczej czytelnika, niż zachęca do wspólnej zabawy.

Tym bardziej, że całości utworu jawnie brak pomysłu, brak jakiejś myśli wiążącej, wizji, która zepnie w całość, nada konkretnego kształtu i wydobędzie charakter z bezkształtnej, pozbawionej smaku papki serwowanej w tym utworze.

Szkoda tylko, że Autor wiersza nie zastosował się do własnego przepisu.