Żenujące te rymowanki na poziomie pensjonarskim. Co do techniki pisania tekstów, to szkoda, że cię w szkole nie nauczyli dawać spację po znaku interpunkcyjnym (przecinek, kropka).

Na pewno masz rację Joanno,popracuję nad tymi detalami na przyszłość-z uwagi na stosowny czas zadumy nad życiem wstawiłam mój jeden sprzed kilku laty pisany wiersz-tak pojedynczo niektóre wiersze tu starsze chciałabym wstawić,no i z pewnością postaram się pisać czerpiąc z sugestii i uwag coś nowego/pozdrawiam serdecznie i dzięki,że zajrzałaś*

Lubię rymowanki (nie rażą, nawet i te częstochowskie)
ale żeby nie było :))) że wszystko mi się podoba, to
(jeśli mogę) proponuję połączenie każdych dwóch wersów w jeden (i tak po kolei, po kolei)
Jeżeli nie,
to uważam, że
świetnie nadałby się na tekst do piosenki

Pozdrawiam :)

Dziękuję pięknie: Czorcik i Dawidzie za pochylenie się nad utworem,pozytywny odbiór i jak zawsze cenne sugestie:)pozdrawiam serdecznie*

Jest tu nastrój, zamyślenie, połączenie z przyrodą. Trochę bym jednak "rozluźniła go"= ociupinke mniej obrazów, żeby mogła sie łatwiej snuć melodia tego wiersza. Bardzo pozytywnie.

Droga Iśko!

Przyznam się szczerze, że nie jestem fanem rymowanej (w tym przypadku trochę częstochowskiej) poezji, jednak muszę przyznać, że ten wiersz w niektórych momentach do mnie przemówił. Szczególnie dobitny jest fragment - "na pomoście umarł człowiek; tutaj pogrzeb, tam wesele". Jest on przykładem wiecznej dysharmonii w naszym życiu - rozpaczy przeplatanej radością. Zaletą tego tekstu jest to, że sięgasz w nim po uniwersalne tematy, jakimi są przemijanie i melancholijna nostalgia - odbieram to jako duży plus. Płynnie i interesująco prowadzisz czytelnika przez swój wiersz, nie szukasz wydumanych metafor, lecz prosto i klarownie przekazujesz treść. Jak dla mnie prostota często jest dużo lepsza od "bycia twórczym na siłę". Wiersz odbieram jako całkiem niezły.

Pozdrawiam i powodzenia w dalszym pisaniu!