Leszku, trafiłeś. Tak.
Co nie przeszkadza być wierszem.
Pozdrawiam również.

To raczej epitafium niż laurka
Pozdrawiam

Tony, mniej ważne, co napiszą. Ważniejsze, abyśmy pozostali w pamięci.
Ale... myślę, że napiszą. Od siebie.

Xlax, po co mam ręce trudzić? Wystarczy, że się ośmieszasz swoimi komentarzami.
Ale nie trać nadziei - przeczytaj moje sugestie jeszcze raz i bierz się do ponownych czytań wiersza. Jestem optymistą, więc mam minimum nadziei, że za którymś razem wreszcie zrozumiesz mój tekst i przesłanie.

Tony, ty lepiej uważaj na niedźwiedzia...

A chłopaki od łopaty mają parę! Kiedyś na budowie jak się dwóch zaczęło okładać to trzonki na głowach sobie połamali

Pewnie, Zdzichu, jakbyś miał swoją łopatkę do piasku, to byś mi przywalił ;-/

Tak Zdzisławie! Ojciec i Matka rzecz święta!
Czy nam ktoś tak kiedyś napisz?

Powiedzmy, że nie laurka, Januszu. ale trudno tłumaczyć.

Na pewno nie na twoją budę, ani twojego psa, o ile masz, Romanie. Również pozdrawiam.

Xlax, ty na razie nigdy nie wiesz. O tym już dawno wiem. Ale nie tarć nadziei - zacznij od przeczytania tekstu n` razy, może wolniutko zaczniesz go pojmować. Może na końcu zrozumiesz, że jest zborny. Zacznij od tego, żeby umiejscowić go w czasie - przed, w trakcie czy po.

Strasznie niezborna miniatura - nie wiadomo, czy jesteśmy przed, po czy w trakcie śmierci. Do ponownego przemyślenia i zredagowania.