Emi-grant

chciałbym cię zmieścić w wierszu

tym o głodzie i paru szaleństwach

tylko tak mogę poczuć że jeszcze jesteś

prawdziwa miłość ściele się pod powieką

jak sen szeroko otwarty w którym noc

pełna niedopowiedzeń płodzi gwiazdy

przenikają przez wszystkie włókna Emi

by chłodnym świtem zaznaczyć obcość

w czerwonych oczach

bezimienność ulic wciąż rozbija się o grant

i zima taka gęsta dlatego trudno

upiec chleb ogrzać ważne słowa

z miłości umieramy powoli

więc nim zadrży pióro w mojej dłoni

chciałbym nas zmieścić w sobie

od nowa pojąć

Ilość odsłon: 1049

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

grudzień 29, 2018 14:55

Dzięki Tomasz, pozdrawiam.

2-5

grudzień 29, 2018 13:47

Ładne...
Pozdrawiam.

2-4 2-4 2-4 2-4 2-4 2-4

grudzień 28, 2018 19:17

Dzięki Leszku za zajrzenie, pozdrawiam.

2-5 2-5 2-5 2-5

listopad 19, 2018 21:12

Miłość w tym wierszu jest jakby falująca, maleje i zwiększa się, ale ciągle trwa.
Tak mi się to widzi
Pozdrawiam

Spis rzeczy