Bardzo nieokiełznany i na dodatek skaczący tu i tam:)))

Pozdrawiam serdecznie Lenko! Dziękuję za komentarz.

odlot, doprawdy odlot. :)
nieco nieokiełznany tekst. pozdrawiam

To ciągła walka Imre.

Dziękuję Ci serdecznie!

Umiesz dostrzec uśmiech tam gdzie dolina zmienia się w głęboki jar

Za to szczególnie dziękuję


Pozdrawiam

Lucynko, to jest: „kolorowy kurz” tak widzę ten wiersz trudno mi oprzeć się wrażeniu bo „piękność i ozdoba jest artysty celem” czy jakoś tak /nie pamiętam kto to powiedział, ale „Niechay zawsze Poeta własny zapał grzeie” – tu: Ksawery Dmochowski

Pozdrawiam :)

Powinno może być "pragnąć pragnę"", ale stoję tu sobie i nie wiem! Jak zwykle. Bo to nie jest poprawnie napisany wiersz, to tylko sprzeciw i próba. Bo nie przyszłam tu uczyć się, jak poprawnie pisać wiersz, przyszłam za ludźmi, którzy gdzieś zniknęli.Zapalili we mnie ciekawość, małe światełko, które buduje we mnie "Dziecko"! Niezależną istotę, świat sam w sobie. Czuję, że też zniknę, to nieuniknione dla kogoś, kto nie rozumie, co to znaczy "pisać zaczęłam świadomie"... Myślę, że to nie jest takie proste... .
Dla mnie to coś więcej i nieważne kto To wyśmieje.

Dzięki Janusz! To nie było do Ciebie! :) Dla Ciebie pozdrowienia najszczersze!

3 strofa jest najlepsza i to jest ciekawe

kosmos nie rozpadł się w mojej głowie
tylko ten błyszczący kolorowy kurz
głośno do mnie mówi

pozdrawiam Lu)))zdrowia

Hm. Taki "mienciutki" a jakby z błyskawicami i koszmarami i tajemnica w środku! Joasiu, to najciekawszy komentarz w historii lapidarnych tekstów lu*

Tylko nie wiem, czy dobrze go czytam :)

Dziękuję Ci serdecznie!

https://i.wpimg.pl/985x0/m.fotoblogia.pl/8-jpg-crop-original-orig-c04a971.jpg

Lu* pięknie pozdrawiam :)

Tak, Marsjaninie! Wiem!

Nie wiedziałam, że moje wołanie, aż na tak odległe Planety się niesie...