Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Wiem, że miłość nie umiera
czuję dłoń na mojej skroni,
swe ramiona rozpościera,
każdy smutek tchem rozgoni.


Myśli złote mi rozdziela,
tajemnicy rąbka chyli,
tak mi dobrze z tą miłością,
tak mi dobrze w każdej chwili.


Noc choć ciemną ma naturę,
to ja kocham jej spojrzenie,
ona patrzy na mnie czule
w snach zasyła ukojenie.


O poranku Świtezianka
w złocie cała się rumieni,
wiatr kołysze gałązkami,

płynie koncert wśród zieleni.


Wiem,że miłość nie umiera,
żyje echem w testamencie,
kwitnie tam,gdzie letnia cisza
na niebieskim firmamencie.

Ilość odsłon: 1165

Komentarze

grudzień 18, 2018 18:04

To bardzo miłe, że w ten sposób podchodzisz do komentujących. Pozdrawiamy Ciebie również serdecznie.

grudzień 18, 2018 09:39

dzięki mimo to xlax,że byłeś,Leszku może być i na 14,miło,że zajrzałeś,Leno dzięki,że byłaś ,,może być i don Kichot,,,właśnie tak czuję Agnieszko,że jest dobry i lubię po za tym ten wiersz/pozdrawiam serdecznie wszystkich*

grudzień 17, 2018 22:46

Naiwność i pensjonarskość w podejściu do współczesnej poezji. Tak może pisali przed wojną, a polotu to tyle, co u kury... Pozdrówka

grudzień 17, 2018 21:43

Na 14-go lutego byłby jak znalazł
Pozdrawiam

grudzień 17, 2018 19:15

Bardzo naiwnie napisane. Nawet nieźle brzmi ale nie wiadomo kto ma być odbiorcą. Jakiś zakochany don Kichot? :) Pozdrawiam

Konto usunięte

2-42-4

grudzień 17, 2018 19:11

czy czujesz z ręką na sercu, że to dobry wiersz? :) proste rymy gramatyczne treść jakby rodem z dziewiętnastego wieku, nic nowego nie wnosi treść, nie ma oryginalnej myśli. A teraz przyznaj czy to dobry wiersz, to dobre ćwiczenie jest.:)
Pozdrawiam