Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Tchnąć życie gdzie radość odeszła 
balsamem być komuś na chwilę 
z dumą się rozstać na zawsze 
by uśmiech na dobre zagościł 

przekreślić kultowe ambicje 
co w popiół obrócą się przecież 
osądy wyrzucić na śmietnik 
i gestem przygarniać do siebie 

przestać się gniewać za długo 
w jedności tkwi ludzka siła 
samotnych przytulić do serca 
nie dawać nic zamiast siebie 

cierpienie przyjąć na klęczkach 
dać zgodę na lepsze jutro 
nim zgaśnie tląca się świeczka 
pokochać nim będzie za późno.
Ilość odsłon: 1087

Komentarze

grudzień 20, 2018 09:57

Witaj Leszku,dziękuję za miłą gościnę i słówko przy wierszu,może nieudolny ten wiersz,mam tego świadomość,ale właśnie taki ma być,nie do podziwiania i właśnie tak jak napisałeś,że to co oczywiste jest,często do przyjęcia za trudne i nielogiczne/pozdrawiam serdecznie

grudzień 19, 2018 19:23

Instruktażowo tu, jak być lepszym co w oczywisty sposób łączy się z optymizmem
Pozdrawiam