"Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię?
Powiesz, jeśli wiesz i rozumiesz.
Kto wyznaczył jej rozmiary?
Czy wiesz?"
Księga Hioba, 38, 4, 5
                             

                 x

    - Powiedziałem im przecież,dlaczego
      rosną, nabierają sił i rozumu
      w zawieruchach, świecie palonym słońcem,
      smaganym deszczem i łzami rodziców.
 
      Łapią się za głowy i jęczą z bólu
      przez eony czasu, żem jest okrutny.
      Że wydaję na wojny bezwinnych,
      martwo patrzę na zatratę dzieci.

    - No właśnie, mogłeś chociaż wysypać
      dostatki swym wiernym pretorianom
      a ich dzieciom cukierki niebiańskie.
      I zapalać na dotyk światło dnia.

      U zarania czasu strąciłeś mnie w ciemność,
      bo chciałem Ziemi w pudełku landrynek.
      Każdy człowiek miał w nim śpiewać hymny
      i sypać kwiaty ułudy - dla siebie.

    - Wymyśl zatem Świat złożony z klocków,
      martwą dekorację bez upadków.
      Siły kosmosu zastygają w krzyku,
      czas staje;wehikuł się rozpada.

      Ja rozpostarłem sieci na przestrzeni 
      z  punktami do powstawania przygód.
      Bo w zapętleniach ich drgających strun
      rodzi się "nowe" - dobre jest czy złe?

    - Lecz w szalonym Twym dziele, o Panie
      giną nieraz całe pokolenia...

    - Jestem na Ziemi od jakiegoś czasu,
      żeby ochraniać ludzi...przed sobą.