tak misię skojarzyło: jakieś to smutne u Ciebie.
niby początek ironiczny, ale potem, od "i tylko mi nie mów...", robi się naprawdę gorzko.
pozdrawiam

słyszysz

https://youtu.be/CkiOgGp7dGw

Mój umysł na pewno jest dwoisty,mnóstwo nadziei i mnóstwo lęku ale że wszystko jest cierpieniem...czyli życie jest cierpieniem a śmierć wybawieniem. Ech, nie podoba mi się takie myślenie. Pozdrawiam.

Odniosłem wrażenie, że buddyzm nie różni się od od innych źródeł kłopotów na tym świecie

... a gdybyśmy byli nieśmiertelni;) czy wszystko byłoby cierpieniem?;)
"doskonale wpisuję się w niezrozumienie tego twierdzenia." - Milo, ........." łzy połykane w samotności" są kropką

... ostatnia zwrotka najbliższa mi... ale też wiem, co znaczy honor i... środkowy palec...
przybliżysz mi tytuł ?:) - nie chcę po niego sięgać do kapelusza:))
mesz

Zmuszasz do dyskusji i to wcale nie do... akademickiej;) mieszane uczucia nie tylko Tobie stają w gardle:)

...nie sięgając do kapelusza - czy czasem nie oszukujemy siebie? -> sięgając coś zmieni?

moje 'znieczulenie' - zmieniam to, co mogę zmienić, inaczej 'bronię się';) a resztę zostawiam przeznaczeniu... i wiesz mi ryzyko się opłacało - mam anioła, sprawdzałam go;)) na razie działa bez zarzutów;)
pozdrawiam

Dziękuję za wizytę i Wasze opinie

intrygujący wiersz i niezwykle autentyczna jego wymowa-tak czasami jest jak w Twoim wierszu w życiu nas wielu,cierpienie jest nieodzowne,czasami może ono się stać naszym błogosławieństwem i prowadzić do czegoś szczególnego,może w tej samotności stęskniony Ojciec uściska syna...pozdrawiam