Toya

rewir77

myślałam o nich

myślałam w taki sposób że czynność ta

powinna była ich na powrót ożywić

wcisnąć

w stosy pustych ubrań

i role z których przyszło wyjść

jak wychodzi się z domu który płonie

zaklinałam ogień i dym

nie chciał formować się w członki

ani zawracać do komina przez który wyszedł

wyszli

stłoczeni w jedną chmurę

w mojej głowie

snach realniejszych od jawy

opadając strącali z gałęzi sadzę i popiół

tłumił rozedrgane pogłosy

Ilość odsłon: 1104

Joanna-d-m

2-5

styczeń 18, 2019 21:29

Mimo, że nie widzę kompozycji w „czynność ta”
to słowem przewodnim zatrzymałaś.
Pozdrawiam :)

Toya

2-4 2-4 2-4 2-4

styczeń 18, 2019 17:15

Leszku, Nurio, imre - pięknie dziękuję.

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

styczeń 17, 2019 00:29

Odczuwam tu ten tłum ludzi którym nie pozwolono godnie umrzeć... tłum który nie pozwala spokojnie iść na przód. Wciąż odwracamy się do tyłu, jakbyśmy byli ich przewodnikami po niedokończonej drodze...

Poruszyłaś mnie wierszem

Dziękuję

Pozdrawiam