Brozic: Jesienią. Serwis poetycki.

Jesień, przez górskie idąc przełęcze,

Miast serca - liść mi szkarłatny wkłada -

Miast oczu - wtula dwie drobne tęcze

I śpiewa: "Ziemia kona już - blada,

Liść bez zieleni, kwiat bez motyli

Krew tysiącbarwną wysącza z siebie,

Jakby chciał w jednej odtworzyć chwili

Kolory wiosny - po jej pogrzebie!...

Tyś moim liściem, tyś moim kwiatem,

Bez żalu z całym żegnaj się światem!

Pij czar wspomnienia z jesiennej mgły!

Konaj i ty!"

- Konam! po całej konam przestrzeni

Od pól kobierca - do chmur kobierca!

Lecz pomnij - śmiercią piękna jesieni:

Człowiek jest kwiatem innego serca!...

Odkwitną kwiaty z śniegów powicia,

Gdy się odzłoci słońce na nowo!

Wyrwiesz je ze snu złotym kłom życia

I dawnych szeptów napełnisz mową!

Ale po mojej wiosny pogrzebie

Już nie odtworzysz blasków na niebie

I bezwładnego - w głębokim śnie -

Nie zbudzisz mnie!...

Spis rzeczy