obrazy. chłopiec gubiący kamyki po polach

   jakby pojedyncze klatki z rzutnika przeźroczy

   spojrzeć lustru głęboko w szkło. zobaczyć jeszcze

   świętokradztwo jak uderzenie kobiety w twarz

   bogactwo złotka po sztucznej czekoladzie

   wzrok pochłaniający słowne konfitury

   dźwięki. wodzimy z kotką palcem po grzbiecie

   płyty Deep Purple – wystarcza nam jedno hush

   Ellington rozmnażał rytm, ale to było

   dawno i nieprawda. nie miaucz – mrucz.

   tylko Mitzi Dupree zna tybetańską tajemnicę

   jak wprowadzić się w śpiączkę i z niej wybudzić

   myśli. po wymianie słów z butelką zbyt wcześnie

   życie staje się znów inspirujące. niestety

   jak niegdysiejsza gra w kapsle po asfalcie

   gnać w camaro. ucieczka w noc. pustynia…

   chciałbym być znów tym dzikim chłopcem

   co to próbuje zrywać czereśnie z magnolii