Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

aidegaart

na każdym etapie realizacji



patrzę, jak rynek kładzie rękę na szpital kolejowy
i kończy grzebanie. w oczach przechodnia
pojawia się łza. kaskady cegieł, ściany w lamperii. koparki obojętne jak kapitał, przecinają piętra z precyzją excela.

wszystko obliczone, ale sięgnijmy dalej.
rozliczmy warzywniak, sprzedawców chleba,
złóżmy ofertę nie do odrzucenia.

załóżmy że kiedy przyjdzie czas,
przejdą na naszą stronę
i będziemy ich leczyć w pobliskim kościele.
tym bez wiary w obieg zamknięty
damy więcej parkowych ławek, wrony i kruki...

już są. nie mamy farby
Ilość odsłon: 1203

Komentarze

x l a x

2-52-52-52-52-5

luty 14, 2019 14:32

Dość fajny tekst - niby zaangażowany społecznie, ale 'w sumie mamy to gdzieś'... "przecinają piętra z precyzją excela" - ten excel zbija z prawidłowego toku myślenia; nie służy do cięcia,a do obliczeń (a to masz później). może jakiś zamiennik? np.laser lub coś koło tego. Pozdrawiam

Leszek.J

2-52-52-52-5

luty 13, 2019 18:46

A w moim mieście szpital kolejowy włączono do sieci szpitali, podlega marszałkowi województwa.
Tym niemniej wiersz bardzo dobry porusza ważną życiowa kwestię, bo takie rzeczy gdzieś się dzieją
Pozdrawiam

David przez fau

2-5

luty 13, 2019 13:05

...świetne __przeczytałem z przyjemnością
Bardzo podobają mi się nawiązania: "oferta nie do odrzucenia", "wrony i kruki" co nas rozdziobią... __a "nie mamy farby" brzmi tak tragi-komicznie, że lepszego zakończenia trudno oczekiwać

Pozdrawiam