Treść komentarza została usunięta przez redakcję serwisu.

Milo dziękuje lubię twoje kompozycje aranżacje wariacje zabawę słowem .. ten szkic sobie zabiorę)))dziękuje że mnie odwiedziłeś ..zdrowia

odrobinę pobawiłem sie składnią i to możesz potraktować jako mój szkic do twojego tekstu


na czerwonym niebie zamierają
odczucia i przenikliwy chłód
w ludziach kupujących za ostatni grosz spokój
na schodach otrzepują resztki ciepła
wraz z wiadomościami wchłaniają dym

około jedenastej niedobitki światła
wloką się po dachach
na zaspanych murach szron zdetronizował graffiti
pozbawił je życia jak kawiarenki na przedmieściach

w gardzielach ulic marionetki
wyczekują aż niebo zapłonie w oczach

styczniowy wiatr zdziera niepokój z warg
choć twarzy nie oszczędził czas próbuje coś przekazać jak żyć z zamarzającym w sercu piekłem

obrazy jak krótkie ujęcia Kieślowskiego z tramwaju
właśnie się zaczyna nocne życie
myśląc o tobie w czasie przeszłym i przyszłym
nie jestem niczego pewien

postawiłem barykadę
a instynkt kruszy pod nogami wszelkie uczucia
śnieg również nie przetrwa błękitu pod sierpniowym słońcem

Wojtku to tylko tekst zawsze myśli i zamysły zostają w sercu choć czasami wydaję się podmiot to autor jest zgubne

Pascal witam miło jak choć cząstka tego co tu była nabazgrana spodobała się

Leszku szczerze miałem wielu wersji w głowie i sercu i wcale to taka rewelacja czasami to jeden mętlik

Marku dziękuje za dość konstruktywny komentarz i dziękuje za całokształt zdrowia dla kiciusia

Joanna -d-m miło że wpadłaś jesteś zawsze mile widziana .a co do psów są na pewno wierniejsze niż ludzie

jeszcze raz dziękuje

dziękuje serdecznie za komentarzy i sugestię które bardzo są mi pomocne ))))spróbuję przebudować tekst i watę wyrzucić))życzę zdrowia

Wiesz? bo psy jednak różnią się od ludzi
i to dla nich plus
- wiersz podoba mi się, może nie jest doskonały, ale ukazuje miłość, właśnie jak ten wiersz - niedoskonałą.

Pozdrawiam serdecznie :)

Ciężko się to czyta, bo przez całą treść napchaną opisami (czyt.watą) przechodzisz dopiero do sedna w ostatnim wersie, który jest mało odkrywczy. Początek nielogiczny "miłość (...) jak przenikliwy chłód (?!!). Motyw miłości jest tak sprany, że trzeba naprawdę pomysłu, by wyszło nietuzinkowo - tutaj jest słabo. No bo co czytelnikowi z twoich wynurzeń o zatraconej miłości... W dodatku wrzucasz dziwną rzecz "myślałem że cię kocham i kolor zgnilizny.." - przypomina mi się powieść "Cierpienia księcia Sternenhocha" Klimy ;-)
Pozdrawiam

Wiersz napisany z polotem, choć bez optymizmu to ładnie napisany
Pozdrawiam

Kilka ładnych momentów:

"otrzepują na schodach resztki ciepła "

"styczniowy wiatr zabiera niepokój z warg"

"miłość do Ciebie jak śnieg nie przetrwa błękitów w
sierpniowym słońcu"

Czasem ma się wrażenie, że autor konstruował wersy.

Dosyć ciekawy..

Dwie pierwsze tworzą fajny klimat, dobrze podany. Chociaż poprawiłbym
miłość umiera (z) brzaskiem

Podoba mi się do " nie wykazują oznak życia"
Potem ciut dla mnie słabiej
Natomiast ostatnia dobrze zamyka całość
(Tu bym tylko ciut przyciął o kolor zgnilizny); )
"życie nocy właśnie się zaczyna myślałem że cię kocham 
 ale teraz nie jestem pewien wybudowałem barykadę 
lecz instynkt jak beton kruszy się pod nogi 
miłość do Ciebie jak śnieg nie przetrwa błękitów w sierpniowym słońcu"

Jest miłość i rozstanie. To co w nas kwitnie i umiera. Świadomość że bycie razem nie będzie nam dane.

Najstory... Romeo i Julia.. tak tylko sugeruję :)

Pozdrawiam