1.

Tak, materia przeszłości historii i pamięci.
I kropka, i nic z następnego zdanka, nic więcej.

Przychodzi mi na myśl materia przeszłości,
Przypominane myśli, które u mnie w

Myślach tak sobie nie zostają bez sensu same,
Nie są tylko myślami w myślach.

Ponieważ poznałem - materię pamięci, ciebie też.
Chociaż odrzucasz mnie od siebie - spowodowanie, mimochodem.

Sosna, czy klon, wszystko jedno, rośnie,
Rozrasta się a ty, czy ja, nie muszę przy

Nim klęczeć i prosić, prosić tych komórek,
Któregoś z tych drzew o nic, ponieważ niczego nie rozumie,

Jest tylko rozrastającym się drzewem,
I nieważne jest czy jesteś dzieckiem, czy

Kimś dojrzałym, nawet czy jesteś człowiekiem
Czy zwierzęciem, jakiejkolwiek ideologii, ponieważ

Znam je wszystkie, jak wszystkie wojny
Przez pryzmat każdego koloru z osobna i dostatecznie bliska.

2.

Pamiętam, ciebie z resztą też poznaję. Ciebie, który niszczyłeś i podpisywałeś 
się majzem, jakimiś krzywymi bez nazwiska. Malala w Parlamencie 
Europejskim mówiła: one pen, one book, tylko czy tak jest na prawdę?
Pytać też można naiwnie czy wypisałeś chociażby kiedyś jakiś długopis, 
czy widomym ci jest jakie jest to uczucie wiedzieć? Na przykład to, że 
wszystek zbiega do niczego, do końca bez końca - ładnie brzmiąc, poetycko, 
banalnie, jak starsze sentencje, a przy tym z lekcją ewolucji materii i 
implementacji demokracji z każdą generalizującą wypowiedzią w eterze.

3.

Sekrety katechezy
Nie leż w reżimie
Leż w reżimie
Zagadki do których mam odpowiedzi
Tylko nie jestem opłacany, to
Pro publico bono

Jak abstrakcja
Jak może być abstrakcyjna cisza

Wszego boga, przede wszystkim śmierci
Jeśli tak, to kata i mordercy
Później życia
Kurzu który się zbiera
Pogody którą wróżą a którą jesteś zawsze
Zaskoczony w rzeczywistości

A ja nie, jak rokiem platońskim
Czy byciem i obecnością świadomości
Skoro tyle lat minęło
Jednak cisza jest moja, jak intymność

Jakbym był introwertykiem.