Dziwna
opowieść o chmurach
powtarzano mi
że nie jestem ptakiem
i że dziewczęta nie fruwają
bo za dużo szadzi
i wiatru
i lodu
w powietrzu
między łzą a śmiechem
kołysze się światło
na wodzie
kręci koła
by zniknąć
jak kamień
ciężko
toczy się po twarzy
chłód
wciąż za dużo szadzi
i wiatru
i lodu
wśród powietrznych korytarzy
tylko ptaki
mogą się ścigać z chmurami
Ilość odsłon: 1078
Komentarze
Dziwna
marzec 17, 2019 01:45
Joasiu,dziękuję za piękne czytanie
piękniejsze niż moje pisanie
:)
pozdrawiam
Joanna-d-m
marzec 15, 2019 23:43
Dziewczęta jak chmury przebiegające po wielkim niebie.
Odważne, dzielne - szukają, by potem,
te małe wiaterki i chmurki mieć pod swoim malutkim, niebieskim niebem.
Niech lody topnieją
a ptaki rozwijają swoje piękne skrzydła.
Lećcie kochane,
lećcie!
Nie zapominajcie o matkach,
Pozdrawiam :)
Dziwna
marzec 15, 2019 09:38
a ja podziękuję, Leszku
i odwzajemnię pozdrowienia:)
choć szadzi i wiatru, i lodu wciąż za dużo
i za dużo...i
Leszek.J
marzec 14, 2019 21:10
A ja do dziś byłem pewny że dziewczęta fruwają co najmniej jak motyle.
Ale rzeczywiście jest za dużo szadzi i lodu a więc jest problem, na pocieszenie tylko:
Pozdrowię serdecznie