Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Cisza

 

przypłynęłam  z   wielką  falą

skąd  się  wzięłam

n i e    w i a d o m o

morze  wyrzuciło  mnie  na  brzeg

 

wiem  kim  jestem

pamiętam

tylko  ta  cisza

skąd  się  wzięła

n i e   w i a d o m o

może  jest  cicho

bo  wszystko  już  wiem 

 

na  horyzoncie  nie  ma  nikogo

więc  jestem  muszlą

wyrzuconą  na  brzeg

nie  płaczę

nie  walczę

tylko  pamiętam

 

odwrócę  się  pomału

zobaczę  gdzie  jestem

otworzę  oczy

boli

nie  mogę  oddychać

nie  jestem  sobą

na  morzu  nigdy  nie  ma  spokoju

 

pamiętam  kolor  niebieski  i  szept

 

pamiętam  samotność

brzmiała  tak  samo

pamiętam  oczy

wtedy  niczyje

pamiętam  dotyk

 

zamknę  się  w  muszli

niech  szumią  wspomnienia

odwrócę   pomału

zobaczę  czy  jesteś

rodzę  się  w  ciszy

nie  widzę  nikogo

więc  będę  perłą

one  rodzą  się  w  bólu

 

twoje  oczy  miały  kolor  niebieski

na  morzu  nigdy  nie  ma  spokoju

tylko  ta  pamięć  i  szum

 

wiem  kim  jesteś

pamiętam

tylko  ta  cisza

skąd  się  wzięła

n i e   w i a d o m o

wiem

jestem  perłą

może  nie  wszystko  o  perłach  wiem

 

pamiętam  samotność

brzmiała  tak  samo

pamiętam

dotyk

oczy

szept

na  morzu  nigdy  nie  zaznam  spokoju

za  każdym  razem

jest  inny  brzeg

Ilość odsłon: 974

Komentarze

marzec 16, 2019 16:52

Perła, piękna rzecz - mają różne barwy i pochodzenie. Poem nie jest zły, jeśli nie wymaga się od siebie za dużo. Widać u ciebie, że ty też już produkujesz wiersze, nie zaś piszesz co jest głębiej. Przyznam też, że nie śledzę cię Ela na bieżąco, ale miło jest ciebie poczytać.

marzec 16, 2019 13:40

Syrena?