Niedziela. Skwar. Powietrze jak pierzyna ciężkie i z nadwagą przykrywa mnie wyciskając hektolitry potu tak, że niemal czuję spalającą się tkankę tłuszczu opasająca mój brzuch. Sąsiedzi na skwerze grillują, całe obiady urzędowo zniesione, zamiast obiadów nastał świetny czas trwających kilkanaście godzin grilli. Ludzie ubrani na biało lub nieubrani w ogóle, prezentując całemu światu swoje dobrze wypalone obwisłe brzuchy, zwiotczałe mięśnie lub wręcz przeciwnie, płaskie i blade jak stół z ikei sklepienia nienaruszone dotykiem żadnej z płci. A w tym wszystkim zwęglone kiełbasy, spopielone kuleczki brykietu podszczypywane żarem, karykaturalnie przyozdobione owocami głowy prosiąt smutno spoglądające na charyzmatycznie ustawione na stole wiktuały, i my zza paprotek spoglądający na to wszystko z przejęciem.