Dziękuję za wytknięcie błędów faktycznie wkradły się gdyż w formie pierwotnej było nieco inaczej napisane. Zmiana na pierwszą osobę została dokonana po łebkach.

Również bardzo trafnie zauważono brak odpowiednich przenośni charakterystycznych przypowieściom. Łączenie starego słownictwa z nowoczesnym też słusznie wypunktowane tak więc dziękuje i za to.

Mogę tylko dodać, że opisane przeżycie bardzo ciężko ubrać było w coś bardziej wyszukanego. Samo opisanie tego to była mordęga. Przepraszam jeżeli tak mocno bije po oczach. Chciałem się jedynie podzielić moim przemyśleniem i opisać coś, co nawet w słowa ciężko nieraz ubrać.

Oto jak się czuję po przeczytaniu wiersza:

"wszystko wydaje się nie mieć już żadnego sensu,
ogarnięty ciemnością poddaje się cierpieniu,
wszelkie odgłosy świata milkną, jest tylko ból"

Pozdr.

przeczytaj ten wątek -

"któż przybędzie by przynieść Ci światło,

gdy mrok pochłonie wszystek Twojego jestestwa,

pamiętaj więc o tym, gdy następnym razem,

usłyszysz drżący głos w słuchawce telefonu"


Czy nie uważasz, że tekst napisany starodawnym językiem brzmi dziwnie w zestawieniu z telefonem? A może nawet smartfonem... sic! Ten styl, w jakim zapisałeś wywody podmiotu lirycznego to skansen słownictwa. Zastanów się czy chcesz nadal pozostawać w skansenie, czy jednak przeniesiesz się w czasy poezji współczesnej. ;) Witamy w XXI wieku. Pozdrawiam serdecznie

Zamysł i przesłanie jest jasne, choć trudno się to czyta
Pozdrawiam

mars - w tych 2 przypadkach to na pewno kwestia prawego alt, bo w innych to Ę jest
literówka to najmniejsze piwo, chociaż fakt, że czytelnik musi się wtedy chwilę zastanowić, o kogo tu chodzi
co do poprawiania - za trudny dla mnie temat i za mało da się wyciągnąć z oryginału, żeby się podjąć
chociaż jeden wiersz podobny napisałam
czas marszu plenia - wkleję go
stary jest, ale tak żebyś sobie mógł porównać i mi też ponawymyślać jakbyś był zły za marudzenie

Grzybowa ze szczególną dla siebie finezją wytknęła główne wady tekstu. Od siebie dodam, że tekst bije rekordy koturnowości. Poza tym, drogi autorze, muszę wytknąć mankament, który na prywatny użytek nazywam "półanalfabetyzmem": nie rozróżniasz 1 osoby i 3 osoby liczby pojedynczej w j.polskim. Dowody:
piszesz "ogarnięty ciemnością poddaje się cierpieniu" (kto się poddaje?!); chodzi ci o siebie, a zatem MUSI być "poddajĘ";
piszesz "gdy w tej trwodze zostaje kompletnie sam" (kto do k...y nędzy zostaje?!); a zapewne chodziło ci o "zostajĘ"...
Nie mam na tyle cierpliwości, żeby każdemu poprawiać zadanie; może grzybowa ;-)
Jeszcze parę tego typu przypowieści, a zostaniesz kaznodzieją poemaxa, czego serdecznie nie życzę.

ten tekst jest jak streszczenie jakiegoś kazania
ponadto
im dalej - tym gorzej
"mrok pochłonie wszystek twego jestestwa" - czujesz to? w sensie - jakie to pradawne i nienaturalne dziś?

ponadto cię, tobie - to nie list, małymi literkami, bo wygląda jak wpis w sztambuszku

chcesz pisać o samotnej śmierci i wywołać wyrzuty sumienia w czytelniku - ok, masz takie prawo
ale nazywając rzeczy po imieniu osiągasz dokłądnie odwrotny skutek

tytuł mówi - przypowieść
hmmm
przypowieści to parabole z symbolami, alegoriami etc.
tu nic z tych rzeczy nie ma
ale to dopiero 7 wiersz, wszystko przed Tobą
pozdro