weźmy na ten przykład - taki poeta

     może nawet wieszcz

     idzie ulicą

     nie, on płynie trotuarem na dworze

     kropi deszcz, a temu  

     nieboskłon roni słodkie łzy

     gdy zawieje, to nie wiatr trywialny, to

     oddech róży wiatrów znad mórz sargassowych*

     poeta cierpi na słowa, a potem 'z automatu'

     jego język uzyskuje szlachectwo

     a taki Stasiek

     na widok rudej piękności

     wystawia palec niewiadomego pochodzenia

     wywleka z głowy ulubione monosylaby

     o, laska

     i nie daj boże przemknie lepszy samochód

     bo usłyszymy: ooo, bryka w dizlu**

     jest szczęśliwy po same uszy

     wraca do czworaków

     tu żona i brzęczące słowa

     a on myśli

     zabiera dziecku papier i ołówek***

 ^{_{*skąd ja, kurwa, biorę takie porównania - przyp. autora}}

 ^{_{**dżiiizes, jak ja nie cierpię tego określenia - przyp. autora}}

 ^{_{***matko święta, chyba nie bierze się za pisanie wiersza!? - zdziw. autora}}