Brozic: Rozmowa. Serwis poetycki.

Ciało mówi do duszy: \\"Jestem tu - w tych światach,

Gdzie i ty się zbłąkałaś. Ta sama nam droga.

Spojrzyj tylko: woń wdycham, tarzam się w kwiatach,

Ocieram się o słońce, o sen i o Boga,

O którym mówisz zawsze ze smutkiem, jak gdyby

Smutek był wiarą... Spojrzyj: jestem teraz w lesie,

Bawią mię złote bąki i czerwone grzyby

I to, że drzewom wokół tak zazielenić chce się!

Jeśli wolisz - każ mi się zapodziać na łące,

A zobaczysz, jak zaraz swoją białość zmącę

Purpurą rośnych maków, których dotyk nagły

Budzi szczęście i życie tak jasno tłomaczy!

Niech mię tylko kłos po oczach uderzy smagły,

A już świat się rozwidnia i wiem, co świat znaczy.

Nie przeszkadzaj mi wiedzieć! Milcz, dopóki drzewa

Szumią, dopóki pachnie jałowiec i mięta!

Milcz! Nie mówi się prawdy, lecz bez słów się śpiewa.

Kłamie ten co zna słowa, a nut nie pamięta.

Jam z tych światów, gdzie w ogniu grzech, śpiewając, pląsa,

Gdzie płoną piersi, wargi i kły, chciwe strawy -

Gdzie róża, krwią nabiegła, lilię białą kąsa,

I gdzie jeszcze brzmi w słońce zielony wrzask trawy!

Nie tłum owego wrzasku! Nie nęć mię w mrok głuszy!

Nie gardź mną, nie opuszczaj! - Porzuć swe zaświaty

Dla wspólnych zabaw ze mną\\" -

Tak ciało do duszy

Mówi, a dusza - nikła i płochliwa mara -

Słucha jego szeptów i przez łzy się stara

Kochać te same kwiaty, rwać te same kwiaty...

Spis rzeczy