lu*

Janka (z cyklu - to miejsce bez Janki jest puste/1)

ten kawałeczek światła jest mój

dlatego że to ja go widzę

w warkoczu córki

widziałam go kiedyś w ciemnych włosach matki

Janka miała dwa długie warkocze

ksiądz który uczył religii

nazywał ją Sarna

cóż to było dla Janki

przemierzyć pół świata

przeżyć wojnę

trzymając lampę karbidową

nad prymitywnym stołem do operowania

gdy jest wojna nie zadaje się zbędnych pytań

nie wiem czy to dlatego była jaka była

rozumiała świat

mówiła - a bo taki młody

albo - dziecko jes niewinne

mówiła do mnie - zaplyć jyj warkoc

no to plotę

skąd ona wiedziała

że znajdę w nim to światło

przecież ja miałam krótkie włosy

rudawe

po ojcu

Ilość odsłon: 2425

← Poprzednia 1 2 Następna →

grzybowa

2-5

kwiecień 29, 2019 22:54

ja takie wiersze lubię
tylko ten wers z gwarą niepotrzebnie gwarą zapisany

lu*

2-5

kwiecień 28, 2019 13:22

Dziękuję serdecznie. Jest cykl o Jance i jest komu o tym opowiadać, czego mogłabym chcieć więcej?

Joanna-d-m

2-5

kwiecień 27, 2019 20:12

A widzisz? jeżeli pamiętam to tym bardziej pisz - Twoja odwaga już jest wielka,
więc proszę, nie umniejszaj sobie - pisz!

lu*

2-5

kwiecień 27, 2019 08:18

Janka była na Poemie. Zażartowałam sobie tytułem ze względu na ponowne umieszczenie tekstu w swoim kontenerze:) Cieszę się, że przyszłaś Joasiu do nas :)
Dzięki za komentarz, który sprawia, że mam odwagę tu pisać.

Joanna-d-m

2-5

kwiecień 26, 2019 21:05

Wydaje mi się, że czytałam o naszej bohaterce sanitariuszce
Widzę w tytule z cyklu /1
Wiem, że zainteresujesz mnie dalszymi
Wiem, że będę czytała

Pozdrawiam

lu*

2-5

kwiecień 26, 2019 10:06

Dziękuję serdecznie za czytanie i Wasze słowa pod tym tekstem. Pozdrawiam!

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

kwiecień 25, 2019 19:01

Jest ładnie, w Twoim stylu Lucyno
Pozdrawiam

Konto usunięte

2-2 2-2 2-2