Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Budzę się w środku ciemności

i już wiem że nie prześpię normalnie

tej cholernej nocy

tego cholernego życia


serce znowu tłucze jak oszalałe

boję się bo mózg się boi

wibruje mi cały organizm

wszystko to bez wyraźnego powodu


włączam ograny schemat

tabletki

telewizyjne śmieci

i czekam do świtu


jak się trochę poszczęści

to może padnę z wycieńczenia


Ilość odsłon: 766

Komentarze

kwiecień 29, 2019 18:10

Nieszczęście w szczęściu, ciekawe to zakończenie
Pozdrawiam

kwiecień 29, 2019 14:46

puenta spoko i fajny wers:
"boję się bo mózg się boi"
reszta taka bez znaczenia - ot, peel cierpiący na bezsenność, można szukać drugiego dna, ale wiersz do tego nie zachęca w żaden sposób