Leszek.J

Przeznaczenie

Widzimy się często ale nie zbliżamy

żywe asymptoty dziś niespotykane

czekamy na iskrę albo samozapłon

jeszcze jest napięcie skrywanego żaru

na zewnętrzne siły rachuba daremna.

Wichry gnają burze z energią i siłą

aby ją wytracić i zasadzić rosę ożywczą i czystą

jak słońce i ziemia obcują od wieków

i mają owoce w wielkiej obfitości

polne kwiaty kwitną i róże w ogrodzie.

Ilość odsłon: 2264

← Poprzednia 1 2 Następna →

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

maj 18, 2019 21:25

Dziękuję Leno za poświęcony czas, wiem że nie jest to perełka liryki, może kiedyś go ulepszę
Pozdrawiam serdecznie

Lena Pelowska

2-5 2-5

maj 17, 2019 10:25

Trochę bigos pojęciowy. :) Pomysł z asymptotą podoba mi się. Później jest wg mnie za dużo metafor odwołujących się się do do fizyki, ale dość swobodnie, bez konsekwencji jeśli chodzi o sens. Wyrzuciłabym część fizyki, na korzyść czystej poezji - "pure".

Np. to - jak słońce i ziemia obcują od wieków - to jest proste i genialne. :)

pozdrawiam serdecznie

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

maj 16, 2019 19:21

Dziękuję Imre, Twój komentarz często jest lepszy niż sam wiersz
Pozdrawiam serdecznie

imre

2-4 2-4 2-4 2-4

maj 16, 2019 08:03

Z każdym czytaniem, czyta mi się lepiej. Podobają mi się zestawienia niby-kontrastujące ludzi a jednak (przez to? ) ich łączące

Dziś zupełnie inaczej patrzę na niespełnione nieodwzajemnione miłości zakochania... to jak praca w ogrodzie gdzie nawet zimą jest potrzeba by dać ziemi odpoczynek, innym razem by tylko doglądać i nie przeszkadzać, albo po prostu się cieszyć.. te, oprócz tych znanych, też są ważnymi czynnościami. :)

Pozdrawiam

Leszek.J

2-5 2-5 2-5 2-5

maj 15, 2019 19:32

Coś tam z matematyki jeszcze pamiętam, choć nigdy nie wiem czy dokładnie :)
Pozdrawiam

Joanna-d-m

2-5

maj 14, 2019 21:46

w końcu dałam im spokój

Joanna-d-m

2-5

maj 14, 2019 21:45

asymptoty
zatrzymałymnienazadługo