dzięki :) cieszę się, że jednak tu zaglądacie, dzięki za rady! to jeden z moich ostatnich wierszy, a ostatnio rzadko je popełniam... tym bardziej raduje mnie, że wywołuje jakiekolwiek emocje, najgorsze co może nas spotkać to wiersz bez komentarza... ileż ja takich popełniłam!

pozdrawiam serdecznie

w miejscach od daty do daty
wyrażamy gdzie jesteśmy i kto zaczynał
bawiliśmy się czasoprzestrzenią

pozdrawiam autorkę

kisiel słowny. fajna fraza - ,kiedy myślę o tobie moje uda wypełniają się czasoprzestrzenią". niestety to ginie w słodkiej zalewie - "daty nie mają pojęcia o czym śnią najwrażliwsze miejsca". moim zdaniem balansujesz za bardzo na granicy kiczu, nie wkładasz wysiłku w ujarzmienie słowotoku. szkoda, bo pomysły są ciekawe.
tytuł jest zapisany jednym cięgiem, za dużo w nim upchałaś, wg mnie.

pozdrawiam serdecznie

Dziękuję bardzo wszystkim za wyrażenie swojej opinii.

Pierwszy wers jeszcze coś zaczyna, ale dalej leci to na łeb na szyję, a po biegunach to już totalny kosmos.

myśli te nieuczesane ;)

"...a jednak bawiliśmy się czasem"..........dalej masz:
"rozbieżne bieguny odpychające się
z czasem".......................i ta moim zdaniem niefortunna "czasoprzestrzeń" wypełniająca uda.

No, nie tym razem Nata.

@Leszek J dziękuję :)

@m a r s dziękuję :)

Wiersz z nostalgią która może ale nie musi przynieść dalszy ciąg.
Wiersz oceniam pozytywnie, głównie ze względu na własne odczucia
Pozdrawiam

Straszny kawanaławizm, nadający się tylko do pamiętniczka pensjonarki, niestety. Mocno fizjologiczny tekst. A gdzie wiersz? Pozdrawiam