możesz

Dziękuję za przeczytanie i wyrażenie opinii, mogę się zapytać co rozumiesz poprzez udawany @grzybowa?

zbyt udawany tekst

nie zatrzymał
zabrakło mi przekazu, czegoś godnego zapamiętania

Wiersz czytam jako jedną przenośnie, bo przecież głębia tego prawdziwego oceanu, była, jest i będzie
Pozdrawiam

Wiersz podoba mi się bez tego fragmentu:
" głucha, nikła, jednostajna,
wypełniona, a odjęta
z dźwięków harf syrenich.
Na obraz i podobieństwo...
chwili?"
który jest dla mnie jakby trochę za bardzo "na siłę"

Pozostała część,podoba mi się:

Tak, to była głębia
skamieniałego dna oceanu.
Wyżłobionego ciężkimi uderzeniami fal
o wypiętrzone pagórki.
To nie była toń
[w]odcienia[u] pruskiego błękitu

ukształtowała się
niezmącona przepaść.
Wyjałowiona, wyblakła, wypłowiała
nicość.
Tak, to była głębia
sina niewysłowiona skamieniałość.

Budzi ciekawe obrazy w wyobraźni na temat:kim jest człowiek na którego patrzę

Pozdrawiam