Dwie ostatnie strofki to bardzo ładne wejście w zakończenie.
i w ogóle podoba mi się całość.

Pozdrawiam

może być taki utwór

Podoba mi się puenta z tą maszyną, wiersz dla ścisłych umysłów i wykształconych
Pozdrawiam

Podoba mi się puenta z tą maszyną, wiersz dla ścisłych umysłów i wykształconych
Pozdrawiam

Pozwolę sobie jeszcze wtrącić, że wg mnie zapis krótkimi wersami broni się tutaj. Treść "nie czka". Jedynie pierwsza strofka byłaby może płynniejsza, reszta jest jak najbardziej na miejscu.

A komentarz traktuję także jako warsztat dla siebie- piszącego zbyt długie wersy, bojacego się ciąć. Co skutkuje jak się dowiedziałem, że są bliższe prozie niż liryce:)

... A... I mój odczyt treści... widzę że mój brak romantyzmu jednak bierze górę, teraz jaśniej odczytuję "dochodzenie " do siebie dwóch połówek, ludzi. Takie dwa kroki w przód i jeden w tył- z tego co odnalazłem podobnie działa owa maszyna. Jest ona w ogóle intrygująca w puencie- efekt dostrojenia się do tych samych fal?

Pozdrawiam raz jeszcze

Mnie się bardzo podoba mimo, a może właśnie ze względu na haikowe zarysy. Pozdrawiam :)

Trochę układ 'haikowy' odbiera autentyzm. Gdyby zmienić układ wersów na dłuższe, byłoby mocno poetycko; bardzo fajne zakończenie z maszyną, i w ogóle coś nowego w relacjach damsko-męskich. pozdrówka ;-)

Przepraszam za moje skojarzenia:)

https://youtu.be/QxlkL3LGo-o

Niestety znam tylko ten fragment audioteki, wciąż liczę, że na emeryturze; ) będę miał tyle czasu by przeczytać wszystkie książki, na które teraz nie mam czasu....

Pozdrawiam

Lem kiedyś napisał o takiej maszynie, która stworzyła swój świat. Nie pamiętam tytułu.

Wiersz czytam jako futurystyczny obraz umysłu. Narodziny umysłu. Narodziny jakiegoś bytu.

Pod tym kątem mi się podoba. Choć Twój zamysł mógł być zupełnie inny

Pozdrawiam :)