Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Błękitna nimfo, koniec ucieczki.
Wiem, że ukryłaś się przed losem.
Kiedy Alfejos powraca do źródła,
ziemia przyspiesza obroty.

Mnie wystarczy wyspa Ortigia,
gdzie strumień cieszy chwilą
wytchnienia. Tylko tam, woda
nie zna czasu - płynie poza słowem.

Niepokój zamienia się w ciszę,
słodką jak dojrzałe owoce upalnego lata.
Ilość odsłon: 1145

Komentarze

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

lipiec 03, 2019 00:17

tetu - dziękuję za sugestie. Przerabiam.

lipiec 02, 2019 23:46

"tylko tam woda
nie zna czasu - jest poza słowem" to jest ładne.

Resztę widziałabym w innej otoczce.
Czytam bez taka na początku i bez ostatniego wersu. Pozdrawiam.

lipiec 02, 2019 22:54

Pisz po ludzku i dla ludzi. Jest coś takiego, jak czytelnik, i historie Alfejosa i innego Alfonsa mogą go obchodzić tyle, co zeszłoroczny śnieg. ????

lipiec 02, 2019 21:16

W mitologii to się działo, miłość kwitła wszelakiego rodzaju nawet ta zakazana przez jaśnie panujące nam władze
Pozdrawiam