- ulotny wyrok chwili

zbieraliśmy jagody mamy fioletowe języki i palce
na zewnątrz noc ciągnie pasma mgły jak sieci pajęczyn
które miałaś we włosach. ściągasz ubranie
nie wstydzisz się moich rak - często tylko je miałaś na sobie -

to są ciekawe rzeczy. Co do zdjęć to wszyscy wiedzą po co robi się zdjęcia, każdy z nas to wie.

Jest nijako. Zaledwie zaczęło się gotować, a już ktoś wyłączył płomień pod rondelkiem.

A ja znalazłam tu -"czego nikt mi nie zabierze/nawet kiedy zniknie - jak horyzont"

i "nie wstydzisz się moich dłoni"

I do tego cały ten Wiersz! I nie słucham Kolegów, bo jest pięknie i... tak normalnie, bez silenia się na głupotki.

W zasadzie pierwsza zwrotka wcale nie buduje ani nastroju, ani napięcia, coś o muzyce, coś o robieniu zdjęć, żeby mieć coś nawet kiedy zniknie. Banalne, bez pomysłu, odrobinę lepiej w drugiej zwrotce, ale tylko odrobinę, moim zdaniem.

Rewelacji brak, ale do jednorazowego przeczytania. Popraw literówki.

W jagodowym chruśniaku? Spoko, ale jakby czegoś brakło, odbieram jako bardziej zaawansowany szkic, do pogłębienia.