lu*
bardziej
widziałam blask
jak to jesienią
słońce nim zaszło
udowodniło niebu błękit
Poezja to bardziej piękno
nie mogłam mówić
widziałam ziemię
zrudziałą w umieraniu
czułam jej wilgoć
umyłam włosy
powietrze sznurowało wargi
Poezja to bardziej miłość
biegłam biegłam
widziałam jak spadały gwiazdy
żyłam w bolesnej wieczności chaosu
krzyczałam dławiąc się łzami
że minął czas
kiedy pochylała się nade mną
Poezja to bardziej dobro
nie mówcie że rany Chrystusa
to pustoszone domy
a Jego krew na waszych rękach
zanim ktoś krzyknął
już tam była
Poezja to bardziej wieczność
Ilość odsłon: 2331
Komentarze
Konto usunięte
wrzesień 22, 2019 21:29
"słońce nim zaszło
udowodniło niebu błękit"
- cudne
Konto usunięte
wrzesień 22, 2019 21:28
Mnie też się bardzo podoba. Pozdrawiam, Lu :)
Konto usunięte
wrzesień 22, 2019 19:37
Bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam.
czarno to widzę
wrzesień 22, 2019 19:35
Siabadabada, siabadabada ...
x l a x
wrzesień 22, 2019 19:34
I to jest Wiersz.