To bardzo ciężki wiersz a raczej jego temat, myślę że można by było go zakończyć bardziej happy
Pozdrawiam

niby dobry ale jednak nie rusza
może zbyt " techniczny"
widać, że forma prowadziła słowa
a nie na odwrót
jak w tej rzece

Tak, to faktycznie dołujący tekst. Czy "babski"? Jak na razie żadnej "baby" tu nie widzę, za to Panowie wdali się w dyskusję, co bardzo doceniam;)
Ale poniekąd zgodzę się z Tobą, bo to właśnie "baby" zmagają się z tak trudnymi wyborami, zazwyczaj zostają z tym same i najlepiej to rozumieją, co nie znaczy że Panowie nie współodczuwają żeby była jasność.
W tym wierszu chciałam przede wszystkim uzewnętrznić te emocje i to co dzieje się wewnątrz kobiety, to co było/jest dla niej ciosem zarówno w duszę jak i ciało, oraz wszelkie tego konsekwencje, łącznie z wyborem którego musi dokonać. Decyzja jaką podjęła moja bohaterka jest balastem do końca życia, często daje o sobie znać np w postaci wyrzutów sumienia, rozpamiętywania, co prowadzi do jeszcze większego udręczenia i o tym właśnie trochę w puencie. Ciężkie życiowe dylematy to coś, co zawsze zwraca moją uwagę. Świata się nie zbawi, ale jakoś nie potrafię przejść obojętnie.
Pozdrawiam Mars, dzięki że zajrzałeś.

Ciężkie dylematy życiowe i ich konsekwencje. Gdyby ktoś chciał relaksu przy czytaniu tegoż - rozczaruje się. Nadbużansky celnie zinterpretował przekaz; nie będę się powtarzał. Jednak mocno 'babski' i w konsekwencji dołujący. Czyli działa...

Dziękuję.

Nie tetu, oczywiście, że nie.

Muszę odpowiadać?

"[...]To egoistyczne podejście zadecydować za dwóch, wiem, ale matki których dzieci zostały poczęte z gwałtu często nie potrafią zaakceptować innego toku myślenia, nie dopuszczają do siebie takiej miłości i takiego owocu, dlatego na początkowym etapie decydują za dwojga,[...]" - tetu, skąd wiesz?

Nadbużański, ale ja ci nie muszę dawać tropu, świetnie go złapałeś, więc nie rozumiem po co pytałeś o czym jest wiersz skoro masz wątpliwości tylko do fragmentów? Nie mniej jednak dziękuję za taką analizę, bo to znaczy że nie przeleciałeś przez wiersz na szybko, a to mnie bardzo cieszy. Myślałam, że w ogóle nie czaisz, pytając o czym to. Wątpliwości jeśli się pojawiają należy poukładać, jeśli się oczywiście da. Tutaj się da. Nie mogłam napisać wszystkiego dosłownie. Chciałoby się rzec ile tropów, tyle rzek, a to jest raczej na plus, tak mi się przynajmniej wydaje. Jedno Ci powiem, podpowiem, rzeka jest jedna na przestrzeni czasu, gdyby było ich więcej napisałabym "brzemienne rzeki odkładają w sobie muł"
Naprawdę fajnie to zinterpretowałeś i super że rozkminiasz.

nie udźwigniesz niemiłości wpisana w nas - czyjej? a to akurat wydaje mi się jasne.

Pelki i dziecka. Podmiot cały czas zwraca się do swojego nienarodzonego dziecka. Gdyby zostało z matką wcześniej czy później odczułoby deficyt niemiłości na który od początku było skazane. To egoistyczne podejście zadecydować za dwóch, wiem, ale matki których dzieci zostały poczęte z gwałtu często nie potrafią zaakceptować innego toku myślenia, nie dopuszczają do siebie takiej miłości i takiego owocu, dlatego na początkowym etapie decydują za dwojga, stąd taka a nie inna konstrukcja tego wersu.

nim odetniemy pępowinę chcę usłyszeć płacz - kto ma odcinać? peelka i dziecko?
Tu bardziej chodzi o zerwanie więzi.

Resztę zostawiam w Twoich rękach, a raczej głowie. Miło było Cię gościć. Pozdrawiam.

Tetu, proszę daj jakiś trop, choćby najmniejszy.