Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki


założyłam dla ciebie najlepszą sukienkę

paski podkreślały figurę i zmarszczki

wyrastały z pustych oczu jak uczucie

między drutami płynęło z prądem

 

mówiłeś w niebieskich nam do pary

tylko dym kształtuje nieświadomość

odrodzimy się z popiołów na wietrze

razem łatwiej oswajać horyzont

 

uwierzyłam że miłość jest ucieczką

w głąb siebie na chwilę na wieczność

płakałeś moje imię płonęło jak włosy

których nie było ci dane rozplatać


Ilość odsłon: 3269

Komentarze

październik 22, 2019 22:05

m a r s, wiem, że przez siedemdziesiąt lat można było go przerobić z tysiąc razy, ale czasem nie da się przejść obojętnie obok poznanej nowej sytuacji z przeszłości, a że zawsze można napisać inaczej, lepiej, nowatorsko, toże prawda.
Co do odradzania z popiołów, mogłyby sugerować Feniksa, ale tu jakby o bardziej realne popioły chodzi, niemniej nie wszczynam o to buntu.
I tak właśnie chciałbym, żeby do niego podejść jak do wydanego na papierze.
Dzięki za czytanie i uwagi.

październik 22, 2019 21:39

meszuge, rozumiem, dlatego zastanawiałem się nad linkiem pokazującym konkretną sytuację, która odcisnęła piętno i była przyczynkiem do napisania utworu.
Puste oczy miały być raczej beznadziejnym stanem.
Dzięki za czytanie.

październik 22, 2019 21:34

Technicznie wiersz jest nienaganny. Co do tematyki, to została przerabiana na różne sposoby, i żeby coś tchnęło oryginalnością, trzeba naprawdę potrafić. Tu metaforyka zgrabna, acz przewidywalna, momentami sztampowa np. odradzanie z popiołów. Linku nie otwieram, bo podchodzę do wiersza tak, jakby był wydany na papierze.

październik 22, 2019 21:28

Witaj!
Na pewno wiesz, że trudno oceniać takie wiersze... zwłaszcza, że tytuł już stawia czytelnika... napiszę... w pewnej sytuacji...

Nie znałam tej " nieszczęśliwej" miłości, przytoczonej w linku, mam wspomnienie z filmu Munka: 'Pasażerka"... i...

...pierwsze czytanie: nie pasuje mi zderzenie pustych oczu z uczuciem

...poczytam jeszcze