Brozic: W odmętach wieczoru. Serwis poetycki.

Słońce, zagrzęzłe w odmętach wieczoru,

Spoza chat czubów i przyłbicy młyna

Jeszcze się resztą świateł przypomina

Upatrzonemu wśród sadów jezioru...

Jezioro barwnym powleka się mrokiem,

Co, rozwidniając, nie widzieć pozwala...

Z wędrownym błyskiem spotyka się fala

Pod umówionym w głębinie obłokiem.

Obłok swój bezruch kojarzy z fal ruchem...

Fala swe rysy i szczerby i sznury

Przesuwa z wolna za wiatru podmuchem

Przez jego piętra z ognia i purpury...

Purpura łamie błękitów przegrody

I w nieprzejrzyste rozżarza się złoto

Poprzerywane plam czarnych ślepotą,

Jakby tan nagła nieobecnosć wody

Ujęła barwom podłoża dla czaru...

Drzewa wraz z brzegiem i garścią gołębi

Odbite chwiejnie, spragnione bezmiaru

Do zaniedbanej powracają głębi

Z której powstały -- i nadal w niej kwitną.

Zieleń ich możesz nazywać błękitną --

I purpurową i złotą.... W wód cieniu

Jest nią i nie jest, posłuszna imieniu

Które jej nadasz, muśnięty fal wzrokiem.

Woda pod światło drzew liście kołysze

Wsłuchane w szmer swój nad wodą i w ciszę

Pod umówionym w głębinie obłokiem.

Po jego piętrach, od podstaw do szczytów

Wspak odwróconych w kształt sprzecznej ruiny,

Duch, wzwyż stąpając, wciąż schodzi w głębiny,

Z państwa purpury w świat zgasłych błękitów.

I, schodząc, barwy odmienia bez końca:

To -- purpurowy, to -- czaaary, to -- złoty,

Posłuszny zejściu swojemu w ciemnoty

Wód, zapatrzony w przeróżną śmierć słońca.

Śmierć, co zagrzęzła w odmętach wieczoru,

Spoza chat czubów i przyłbivy młyna

Jeszcze się resztą świateł przypomina

Tobie i twemu wśród sadów jezioru...

Spis rzeczy