Dziękuję serdecznie Leszku! :)

To wiersz napisany czułością która przebija wszelkie szorstkości, umierania itd.
Pozdrawiam

Dziękuję pięknie za komentarze!

Troszkę posprzątałam i nie mam więcej pomysłów na udoskonalenie tego niedoskonałego tekstu.
Tym bardziej mi miło, że wzbudził ciepłe uczucia.
Pozdrawiam Was serdecznie!

"czułość ma szorstkie palce i uśmiech
nieśmiałego złoczyńcy" - racja, barbarzyńca najlepiej komponuje się z ogrodem. Trochę przeszkadza nadmiar zaimków osobowych...

Pozdrawiam

Subtelny wiersz. Podoba mi się.

Może się to wydawać dziwne, ale wzbudził we mnie uczucie ciepła.

Ogrzałaś mnie, lu*.

Dzięki Marku za komentarz... Trochę mnie załamałeś...
Bo ja nie widzę możliwości rezygnacji z tego słowa, które jak sam zauważyłeś zmienia wagę całego tekstu. Oczywiście liczyłam się z ryzykiem, że wpadnę po uszy w kicz i wiem, że spaceruję po cienkiej linii, ale przecież wiesz, że lubię zaszaleć :)))

Przez to "Poezjo" na końcu tworzy się banał - znów o pisaniu i rostrzyganie, co to takiego... Przypominają się wiersze ze szkolnych akademii, gdzie patetyczne zakończenie typu "Mamo", "Tato", "Ojczyzno" było obowiązkiem. Tekst całkiem niezły i ta "Poezjo" dobija koturnowością. A całkiem inne ma się wrażenie, czytając... Tak to widzę, bo warto przy tym podłubać.

Tak, Przyjacielu, jesteśmy na chwilę. Gdy pisałam ten tekst, miałam straszne, wręcz straszliwe pretensje do Stachury...
Minęło wiele lat, dojrzały uczucia, a myśli jak promienie słońca rozbłyskują znowu :)

Ktoś ma być uważnym. Nie musi się martwić o nic.

Jesteśmy tu przecież tylko na chwilę. Nasze teksty pożyją zapomną się i...
Przychodzą nowi...

A co jeśli ta poezja wniknie w nas że już wokół będziemy widzieć i rozmawiać w sobie jej językiem? Kim będziemy? Lepszymi ludźmi? Nikogo nie skrzywdzimy?

Literatura wiele dobrego zrobiła w moim życiu. Ale wciąż ode mnie zależy wielkość dobrych lub złych czynów...

Pozdrawiam