Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Spis rzeczy

Zrzutka

Akcje promocyjne

Inne

Forum

alos

Kreacja

Pamiętasz te drogie, niepraktyczne suknie

których egzoszkielety straszą ze starych fotografii

jak jadeitowe zbroje chińskich cesarzy? 

Życie graniczy z cudem, a jednak nie da się

doświadczyć, jeśli nie znajdziesz furtki

do zaczarowanego ogrodu i ziemia

nie podzieli zapachem czarnego chleba.

 

Która to dziewczyna kryje się za krzakiem

jaśminu, która zasłania wachlarzem

z pawich piór? Gdzie leży przyczyna wstydu

który tak zręcznie podkreślasz? Popatrz

rudzik; znowu czeka nas podróż na wschód

 

a może dalej leży kraina szklanych dzwonków

dźwigających światło wśród wznoszących się

tonów, gdy chowamy twarze w liściach

niepewni czy naprawdę o nas może im chodzić.

Ilość odsłon: 1134

Komentarze

alos

2-42-4

listopad 27, 2019 15:55

Fajnie, że znaleźliście tu coś dla siebie. Dzięki. Pozdrawiam :)

lu*

2-5

listopad 21, 2019 11:11

Pięknie tu u Ciebie, a komentarz Marcina wart Twojego wiersza. Dziękuję Wam Panowie! W takich chwilach myślę, że to jest to, po co przychodzę w takie miejsca.

Marcin Strugalski

2-4

listopad 21, 2019 07:45

Znalazłem się w pociągu, podczas długiej podróży do miejsca, które wcześniej poznałem. Dawno tam byłem, zdążyłem przeżyć swoje życie wiele razy gdzie indziej. W połowie mojej samotności jest już za późno. W reszcie tęsknota czuła i świeża jak dziecko.

Tak się poczułem...

Bardzo ładny wiersz, aloS. Serdecznie pozdrawiam.

x l a x

2-52-52-52-52-5

listopad 19, 2019 20:06

Wiersz bardzo konsekwentny w treści - i to jego atut nr1. Drugim jest "malowanie słowem", a 'szklany dzwonek dźwigający światło' to prawdziwa perełka metaforyki. Podobasię.
PS. Popraw sobie na "nie podzieli SIĘ zapachem..."

Lena Pelowska

2-52-5

listopad 19, 2019 08:38

Powiało wschodem. Lubię Twoją poezję, jej delikatność. Ten wiersz też mi się podoba. Pozdrawiam