@umbra palona bianca - Serdecznie Ci dziękuję! :-) Zlikwidowałem te powtórzenia. Rzeczywiście, w poprzednim ułożeniu brzmiały troszku jak czkawka... albo jak zacięta płyta.
Można było rzec, że zakończenie udało mi się wkrztusić... i po kociemu je wyplułem

Ot, kłaczek.

@lu* - Niech mówią, co chcą ;-)

@lu*, umbra - Miłego dnia!

Zastanawiam się tylko na tymi powtórzeniami na końcu "... muszę muszę muszę coś coś tylko tylko" nie za dużo tego? Pomyśl.
:)

Mnie się podoba i zapis, i treść, i że zrezygnowałeś z tego ostatniego słowa. Fajny wiersz
Pozdrawiam Marcinie Strugalski
Super podpowiedź Lu* Ciebie też :)))

Ciekawe, co ludzie powiedzą :)))

Dziękuję! :)

@lu* - Świetny pomysł! Z całego serca Ci dziękuję!

Teraz ten wiersz jest również i Twój. Przemieniłaś go w strumień. W taki sam sposób, w jaki nazwałaś szczęście po imieniu ;-)

Bardzo mi się podoba Twój wiersz. Ja zapisałabym go jednym ciągiem, bez interpunkcji, kończąc na "tylko". Tak bym zaszalała :)
Szkoda, że nie jest mój, ten Twój wiersz:)))

*przepraszam, poprawka - mowa urzędnicza...

"Prostota jako mowa urzędowa" - niewyszukany sposób kominikacji stosowany w państwie jako standard, bez względu na język i niekoniecznie w urzędach... :-)

@m a r s - Dzięki! Popracuje nad tekstem zatem. Na prostocie trochę mi zależało... ale nie aż tak bardzo, żeby brzmiała jak mowa urzędowa.

Podoba mi się Twoja propozycja wzbogacenia tekstu o ciut więcej liryzmu... popracuję. Nie chciałbym, żeby brzmiało to wyliczankowo, jak wytknął mi to Mithril, czy spazmatycznie...

@Dziwna - Serdecznie Ci dziękuję!

Szczerze dziękuję wszystkm komentującym oraz czytającym ten tekst za zainteresowanie! Naprawdę. Bez względu na to jakie wrażenia wzbudził. Pozdrawiam

a mnie skradłeś tym wierszem

bardzo mi się podoba:)

...sugeruję doczytać Tolkiena