@Lena - Bardzo Ci dziękuję, Leno! :-D

dużo lepiej, zupełnie inny tekst niż na początku.
można w nim dalej grzebać, bo to akurat taki rodzaj wiersza, w którym da się przestawiać klocki. ale myślę, że jest przyzwoicie.
pozdrawiam

@Słowianin - Dziękuję. Pozdrawiam

Ostatnie trzy wersy najlepsze, wcześniejsze, łącznie z tytułem, to jakaś nadwrażliwość. Ciężko się je czyta.

Pzdr.

@alos - Nie mogę się z Tobą nie zgodzić!

Co jednak jednak z uczuciem platonicznym? Zauroczeniem?

Miłością tego nazwać pewnie nie można... ale czy subiektywizm nie powoduje przerostów oczekiwań, brnięcia w wyobrażenia? Co w przypadku tendencji do uczuciowego masochizmu (niefortunne to trochę określenie), który powoduje, że człowiek zauroczony chrobliwie brnie w wyobrażenia bez racjonalnego odniesienia do rzeczywistości?

Możliwe, że to właśnie bardziej zauroczenie, do tego fatalne, ale subiektywnie może być odbierane jako miłość... jest w tym jakiś infantylizm (dlatego wcześniej we wierszu było jeszcze kilka wersów nawiązujących wrażeniami do tego) i naiwność, ale nie potrafię nazwać tego inaczej jeżeli w tym platoniźmie jest tendencja, która pcha do działań charakterystycznych dla miłości.

Takie dylematy... i dlatego właśnie miłość...

Staram się obronić ten tytuł. Proszę, nie miej mi za złę polemikę.

Wszystko staje się pustką
lecz wcześniej musi przejść przez ogień.
Ciekawe spojrzenie
chociaż tak się zastanawiam
czy nieodwzajemniona miłość w ogóle miłością
można nazwać. W końcu
mamy tu do czynienia ze stanowiskiem
roszczeniowym. Już chyba raczej chodzi
o ukierunkowaną namiętność...

Pozdrawiam

@Nuria Nowak - Serdecznie Ci dziękuję, Nurio

I również pozdrawiam :-))

Dobre.

Pozdrawiam:)

@Leszek_J - Dziękuję

@m a r s - zgadzam się