Chodzi o to, że nie wystarczy zapisać same emocje. Musi być coś jeszcze w tekście, najlepiej jakaś historia. Ogólnie, napisałaś to samo co ja, (proponuję formę 'Ty') ale (niepotrzebnie) w opozycji do mnie.

Nie za bardzo rozumiem, czemu pani Lena wypowiada się w imieniu innych czytelników. Znam wiele osób, które interesują się stanami emocjonalnymi i ich opisami, po prostu. Może to wynika z jakiejś wrodzonej empatii albo chęci zrozumienia w jak największym stopniu, co w danym momencie czuje drugi człowiek, może wiąże się to z jakąś wdzięcznością, że zechciał nas do tego świata wewnętrznych przeżyć wpuścić, nie wiem. Ale dużym nadużyciem jest stwierdzenie, że takie teksty są skazane na klęskę, a jeśli Pani nie chce czytać, że komuś jest źle, to rozumiem, ale skąd od razu taki pomysł, że nikt nie chce? Aczkolwiek zgodzę się, że byłabym też zainteresowana "jakąś historią" jeśli autor miałby ochotę nam ją udostępnić.

nie musisz. jedni piszą z potrzeby serca, żeby sobie ulżyć, czasem dobrze, czasem kiepsko, inni idą krok dalej i rozwijają się w pisaniu, chcąc sprawić frajdę czytelnikom. to do Ciebie należy wybór.

Nie będę raczej dostosowywał tematyki i treści do czytelnika ale dzięki za opinie.

wiersz o stanie emocjonalnym bohatera. mniej interesujący dla czytelnika, bardziej dla autora.

takie wiersze są skazane na klęskę, bo niestety nikt nie chce czytać o tym, że komuś innemu jest źle, że uwiera go łóżko, że się nie uśmiecha, że ma nałóg. to jest nudne, przepraszam serdecznie za tę dosadność.

czytelnik byłby zainteresowany jakąś historią. np. tym, co autora do tego stanu przywiodło, jak próbuje sobie z tym radzić, mocne dawki "nie siebie" to raczej życiowa porażka...

pozdrawiam serdecznie

Dzięki za komentarz :)

fajny, też tak lubię
mieć wyjebane
podoba mi się

No bywa. Dzięki i tak za odwiedziny :)

I tak dużo wiesz: że jesteś głodny i że niewygodnie. - Błędne koło. A wiersz? - taki sobie.
Pozdrawiam.