No przecież jest, Marcel Du Champ w łódce ;)

Myślałem, że puścisz mi wiesz, wiersz o facecie w łódce ;)

w związku z globalnym ociepleniem,
nasilaniem się ekstremalnych
zjawisk pogodowych, galerię
wypełnić stosem różnorakich
nakryć głów – by ruszyć sumienie
z posad, niepokój zasiać makiem.

Zaleca się poinformować,
że stos symbolizuje dachy
zerwane, co czapka – historia
jednostki o wyrazie twarzy
domyślnym – niech widz się postawi
na jej miejscu, empatyzować

zacznie głębiej, podejmie kroki
z arsenału ekologicznych
zachowań. Stos nie jest by oczy
cieszyć, stos jest na wskroś etyczny,
wywiera nacisk na neurony,
w celu by mózg uelastycznić,

więc tytuł – Czapki z głów.

https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/1793278,1,nasza-lodz-kontrowersyjna-praca-na-biennale-w-wenecji.read

Wciąż dyskurs kurs trzyma i z kursu nie zbacza,
łódź w sieci dyskursu o dno nie zahacza,
dno szkłem jest pokryte weneckim tłuczonym,
mocz płynie kanałem w wino zmieniony.

O brzeg trap uderza, ubywa Wenecji!
Zdążymy, spokojnie, na koniec kolejki
uprzejmie poproszę, niech pani uważa.
Już ostatni cień niepewności na twarzach

rozwiewa kapitan, strzelają szampany,
Marcel się zatacza kompletnie pijany,
nad łodzią solidnie natrudził się cieśla,
dyskursem na burtę Du Champ wężem zmierza.

Nikt nic o uchodźcach? Trzymajcie człowieka
co licem pobladłym przez burtę przecieka.
Jak cień niech się długi na deskach położy,
zbyteczny aparat i zbędne tu oczy.

Drapieżne źrenice zatopcie w widokach,
w różowym pałacu, ostatni raz okna
wytrzeszcza znad wody, i strasznie i śmiesznie,
łódź perła Wenecji na wody prze szersze.