Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Chciałabym raz jeszcze
zobaczyć jak oddycha morze,
(ciemnoniebieskie z białym kołnierzem)
na ustach poczuć grudkę soli,
gorący piasek niech grzeje stopy.

Nic nie mów. Płoszysz obrazy,
które jak wróble sfrunęły gromadą;

pamiętasz znajomy kawałek lasu,
ten za latarnią morską?
Wilgotny mech pokrywał drzewa,
a w górze biel z błękitem płynie.
Najpierw na Hel i powrót do Rozewia.

Teraz jest inny czas.
Ktoś rzuca cień na nasze głowy,
łamie maszty, zniekształca słowa.
Nieuchronność budzi lęk.

Będzie raz lepiej, raz gorzej

Ilość odsłon: 766

Komentarze

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

luty 12, 2020 16:25

Dziękuję Paweł - tak mnie 'coś' naszło

luty 12, 2020 12:46

Mi się podoba, bardzo klimatyczny, podoba mi się malarskie i zmysłowe obrazowanie.