Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Nigdy nie poznam
wszystkich gałązek na drzewie.
Zatrzymuję wzrok na pierwszych
kwiatach i odmierzam czarny czas.

Wciąż oczekuję małego cudu,
ale powietrze przerzedza się.
Niedobrze - szepty wypełniły dom.

Moje buty stoją przy drzwiach.
Są bezbronne jak dwa śpiące kotki.
Zabrakło ciepłego deszczu,
 
aby dojrzeć ponownie
Ilość odsłon: 795

Komentarze

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

marzec 25, 2020 22:42

Chrabio szans,
Uległam namowom i poprawiłam.

marzec 25, 2020 00:33

Witaj!
Pierwsza strofka zapowiadała się ciekawie!?
Jednak inwersja w drugiej spowodowała małe zamieszanie w całości
"Niedobrze. Wielkie krople
wypełniły dom - świat płacze."

( to tak, po mojemu)
To jest taka ckliwa treść, wiesz?

Pozdrawiam

Konto usunięte

2-5

marzec 24, 2020 20:52

mi też jest szkoda moich butów - są takie niepotrzebne, biedne, że czasem chodzę w nich sobie po mieszkaniu. pozdrawiam

Ada

2-42-42-42-42-42-42-4

marzec 22, 2020 19:32

No nie wiem, bo tak na szybko - spod dużego palca.

marzec 21, 2020 23:41

Końcówka o dojrzewających butach nie zachwyca. Treść mocno wysilona - jakbyś chciała, a nie mogła - i właśnie to wyszło... ;-)