Portal Poemax jest prowadzony we współpracy ze stowarzyszeniem Salon Literacki

Dziewczynka, która układała nitki wodorostów

na piaszczystym brzegu, tworząc równoległość

wydawała się absolutnie skupiona na ich losie.

 

Coś mogłoby umknąć, zdawały się przestrzegać

jej dłonie, nieufne w elastyczność geometrii

znaczenie linii podtrzymujących ważne instalacje.

 

Życie trochę oderwane, lecz rezolutnie poddało

się uważnym zabiegom, dojrzało do decyzji

w którym miejscu otworzy się przejście, kształt

 

uwolni znaczenie dotknięć, a my znajdziemy się

w sumie, różnicy, znaku równości, czymkolwiek

postanowi być, dopełniając obraz swoim odejściem.

Ilość odsłon: 1127

Komentarze

kwiecień 08, 2020 00:08

to jest taki tekst, do którego trzeba kilka razy. jest klima, która przypomina Honeta - to nie zarzut, to ta klima. pozdrawiam

kwiecień 06, 2020 03:08

Witaj!

Za koreferentami!

Treść warto przeredagować, bo warto!

Pozdrawiam!

kwiecień 05, 2020 20:52

Za marsem, trzeba by uporządkować zapis i byłoby git
Pozdrawiam

kwiecień 05, 2020 13:26

Przerobić by to na niezależne składniowo wersy. I byłby wiersz...