Tomek! Proszę nie żyj Stachurą, ani Napoleonem.
Dziękuje!

https://www.youtube.com/watch?v=OacVy8_nJi0

No ja nie mam wpływu na skojarzenia innych ludzi. Ale taka interpretacja może też nie jest zła, marnotrawimy i zabijamy wszystko włącznie z nami samymi. Pozdrawiam.

mi się tak skojarzyło z marnotrawstwem potencjału ludzkiego pewnych chorych czasów

Skoro tak... ale nie myślałem o strzelaniu w potylicę kiedy to malowałem. Raczej o marnotrawieniu wszystkiego co mamy. Kolorystyka jest bardzo pomocna przy interpretacji. Obraz nawiązuje do dwóch znanych dzieł: Powrotu syna marnotrawnego Rembrandta, oraz do Syna z zabitą matką Andrzeja Wróblewskiego (ewentualnie do jego drugiej wersji- Matki z zabitym synem).

W potylice

Dziękuję za komentarze i pozdrawiam :)

"...wtedy mocno przytuliłem się do drzewa. (...) Człowiek chwyta się słupa latarni, brzytwy, kieliszka..."
Stachura - "Dzienniki..."

Ojciec jak pal, nie ugnie się na błagania syna. Syn wraca zmarnotrawiony.. wina nie jest ważna. Tu jest kara. Kara bezwzględności chłodu.
Bardzo emocjonalny obraz. Tło jak wyładowania atmosferyczne, jak płot kolczasty..

Nie oglądam tego obrazu pierwszy raz.. A wciąż wzbudza emocje

Pozdrawiam