Jaką miarą to zmierzyć jeżeli nie uczuć

obrażonych, których ktoś obrażony doznał.

Kto się na tym zna lepiej, jeżeli nie sługus

który jako jedyny pod drzwiami pozostał

by dzielić się uczyć i mnożyć, liczyć żebra,

żeby odnaleźć organ najbardziej podatny

na obrażenia, zmierzyć, zważyć, w zbiory zebrać

tych najbardziej, tych lżej – tych w ogóle na haki

odwiesić na potem i popracować - spocić

muszą się odrobinę, by choć odrobinę

poczuć przynależność do zbioru obrażonych,

i spośród wszystkich matek stanąć pod jedynie

słuszną – słusznie i wiecznie obrażoną wszystkim,

że zły fason nakrycia głowy, syn kamienną

twarz zachował, gdy ona urażona milczy

o wszystko, o krew i łzy, parking, o codzienną

gazetę, o mysz pod miotłą.