Dzęki!

Zajebiste zamknięcie.
Bez nadętego bąka w finale udało Ci się przenieść dobre fluidy. Warto było czekać na wiersz, bo kawałek prozy dał trochę radości.

Też nie jestem encyklopedystą, ale czasem z atlasem chodzę nad rzekę. Sam mam na sumieniu chleb dla łabędzi, chciały to im dałem, a agresywne są, to fakt. Co do tego znawstwa polityki i finansów, to też bym nie przesadzał, bo kryzys za kryzysem. Zdrowia.

Wszyscy staliśmy się znawcami od państwowych finansów i polityki, a zapominamy o tym, że nie karmi się łabędzi białym pieczywem albo o tym, że kiedy mają młode, to mogą być bardzo agresywne i np. przewróć łódkę. Nie, żebym się kreował na jakiegoś przyrodniczego encyklopedystę, bo sam codziennie odkrywał rzeczy, o których jeszcze wczoraj nawet nie śniłem. Ale uważam, że żegawka, rosnąca przy podwórzowym kiblu może być równie fajnym rekwizytem, co torebka od Louisa Vuittona. :)

Myślę też o naszej tęsknocie za naturą, w której już nie potrafimy żyć, nie potrafimy odróżnić bulwy trującej od jadalnej ("Into the wild" Seanna Penna). Dzięki za ten utwór.

Połączenie odróżniającego rozumu i jednoczącego wszystko serca. Dużo tu wetchnąłeś i jak zazwyczaj u Ciebie jest taki klimat, że można w nim przysiąść i się poczuć, a nawet siebie. To rzadkie, dobrze, że pokazujesz, że świat nie składa się z samych tylko flaków, i że nadal można postrzegać w nim piękno, tym cenniejsze im w większą dewastację popada.

Super, jest wiele ścieżek dla myśli i obrazowo.

Mimo że postacie są symboliczne to specyficzny klimat został zachowany.
I o to chodzi
Pozdrawiam